குறியிடப்பட்டது
  • அகாடமிக் ஜர்னல்ஸ் டேட்டாபேஸ்
  • ஜெனமிக்ஸ் ஜர்னல்சீக்
  • கல்வி விசைகள்
  • JournalTOCகள்
  • சீனாவின் தேசிய அறிவு உள்கட்டமைப்பு (CNKI)
  • சிமாகோ
  • விவசாயத்தில் உலகளாவிய ஆன்லைன் ஆராய்ச்சிக்கான அணுகல் (AGORA)
  • எலக்ட்ரானிக் ஜர்னல்ஸ் லைப்ரரி
  • RefSeek
  • டைரக்டரி ஆஃப் ரிசர்ச் ஜர்னல் இன்டெக்சிங் (DRJI)
  • ஹம்டார்ட் பல்கலைக்கழகம்
  • EBSCO AZ
  • OCLC- WorldCat
  • SWB ஆன்லைன் பட்டியல்
  • உயிரியல் மெய்நிகர் நூலகம் (vifabio)
  • பப்ளான்கள்
  • MIAR
  • பல்கலைக்கழக மானியக் குழு
  • மருத்துவக் கல்வி மற்றும் ஆராய்ச்சிக்கான ஜெனீவா அறக்கட்டளை
  • யூரோ பப்
  • கூகுள் ஸ்காலர்
இந்தப் பக்கத்தைப் பகிரவும்
ஜர்னல் ஃப்ளையர்
Flyer image

சுருக்கம்

Plant Proteins for Medical Applications

Narendra Reddy and Yiqi Yang

Plant proteins show good potential for medical applications but offer considerable challenges in fabricating biomaterials. Despite substantial efforts, especially in the last decade, to develop polymeric biomaterials, there are no polymers that are ideally suited for tissue engineering, drug delivery and other medical applications. Therefore, the quest to find new sources for biomaterials continues. Natural proteins such as collagen and silk, carbohydrates such as chitosan and cellulose and synthetic biopolymers such as poly (lactic acid) have been extensively studied for potential medical applications. Biotechnology and nanotechnology have also been widely adopted to develop regenerated and recombinant polymers for medical applications. The advent of nanotechnology and its many advantages for medical applications have led to the development of nanofibers and nanoparticles from both the natural and synthetic polymers for tissue engineering, controlled release and other medical applications. However, both natural and synthetic polymers currently available have many limitations that restrict their use for medical applications. Biomaterials developed from natural polymers do not have the desired mechanical properties for medical applications. For instance, scaffolds developed from collagen have poor hydrolytic stability and efforts to crosslink and improve the properties have not been successful to provide cytocompatible biomaterials. Although silk has excellent mechanical properties and biocompatibility, silk has slow degradation rates and it is difficult to dissolve and process silk into various types of biomaterials. Biomaterials developed from most synthetic polymers have the biocompatibility and mechanical properties but their degradation into toxic substances in the body is a cause for concern. Similarly, metal and ceramic based biomaterials do not have the desired degradability and are difficult to process into different forms of biomaterials.

மறுப்பு: இந்த சுருக்கமானது செயற்கை நுண்ணறிவு கருவ